Aleksandr Puşkin Kimdir? Hayatı ve Kısa Biyografisi
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin (Rusça: Алекса́ндр Серге́евич Пу́шкин) (6 Haziran, 1799 – 10 Şubat, 1837): Rus şair ve yazar. Birçok kişi tarafından en büyük Rus şairi ve Rus Edebiyatı’nın kurucusu kabul edilir.Aleksandr Sergeeviç Puşkin, 1799’da Moskova’da doğdu. Babası Sergey Lvoviç, soylu bir ailenin ilk çocuğudur. Annesi Nadejda Osipovna Hannibal’in dedesi Etiyopya’lı Hannibal’in Rus Çarı I. Petro’nun vaftiz çocuğudur. Puşkin soylu bir ailenin üyesidir. Annesi ve babası eğitimli insanlardır. Puşkin, ilk bilgilerini yabancı eğitmenlerden edindi. Henüz sekiz yaşındayken Fransızcası Rusçası kadar iyiydi. On bir yaşına geldiğinde ise özgürlükçü ve alaycı yazarlarını beğendiği Fransız Edebiyatı’ndan etkilenerek Fransızca şiirler ve komediler yazmaya başlamıştı.Döneminin tanınmış şair ve yazarları, Puşkin’in evine gelip gidenler arasındadır. Ancak hiçbiri onu kendisine Rus masallarını anlatan, eski Rus türkülerini söyleyen dadısı kadar etkilememişti. Yaşlı dadısı Arina’nın anlattıkları, Puşkin’in çocukluk ruhunda önemli izler bıraktığı düşünülmektedir.Şiire başlamasıPuşkin, on iki yaşına geldiğinde, Rus Çarı I. Aleksandr’ın Tsarskoye Selo’da (Çar’ın yazlık köyü) açtırdığı okula yazdırıldı ve buradaki altı öğrenim yılı boyunca tıpkı okulun diğer öğrencileri gibi, Petersburg’a gitme izni verilmeden dış dünyadan kopuk bir şekilde eğitim gördü.Puşkin’in lise yıllarında yazdığı şiirlerinde gerçekçilik eğilimi açıkça göze çarpar. O dönem şiirinde kullanılmayan kaba ve gündelik sözcükleri kullandığı şiirleriyle Derjavin’in dikkatini çekmeyi başardı.Artık ünlü bir şair sayılmaya başlayan Puşkin, okul yıllarından sonra Petersburg’a gitti. Yazdığı ve birçoğu yasaklanan özgürlükçü şiirleri ve taşlamaları bu sıralarda toplum arasında yayıldı. Rus edebiyatı tarihinde şiir, ilk kez olarak, herkes üzerinde hayranlık uyandırdı. Yeni doğan ve adeta üzerine titrenen bir çocuk gibi coşku ile büyümeye başladı.
🌿 En Güzel Aleksandr Puşkin Sözleri
Övgüyü de iftirayı da umursama, Ne hakaretten kork ne çelenk iste Ve tartışma aptalla.
Alışkanlık cennetin yerine geçer, mutluluğun yerini alır.
Deha ile kötülük bir araya gelemez.
Vurmakta yüreğim coşkunlukta şimdi, yaratmak için yeniden o tapınmayı, o eşini ve yaşamayı, gözyaşlarını, bir de sevgiyi.
Hayat bitti. Biten hayat, nefesim sıkışıyor.. Bir şey eziyor beni.
Tanrı hakikati görür, fakat bekler.
Yalancı, bacaları karartan iş gibi, insanın içini de karartır.
Yüksek nitelikli komedya yalnız gülmeye dayanmaz ve çoğu tragedyaya yaklaşır.
Oyun bitince, şah da piyon da aynı kutuya konur.
Genç kızların gözyaşları tıpkı sabah çığine benzer; güneş doğar doğmaz çığ damlaları uçar gider.
Halkı özgür görebilecek miyim acaba.
Genellikle bütün büyük yanlışlıkların altında gurur yatar.
Kötü bir barış, iyi bir savaştan daha iyidir.
Aleksandr Puşkin derin ve anlamlı sözlerini beğendiyseniz, yorumlarınızı bizimle paylaşın. Daha fazla özel sözü anlamlisozler.com’da bulabilir, sevdiklerinizle paylaşabilirsiniz.
YORUMLAR